Donald laat zijn neefjes de garage opruimen en alles wat hij niet wil houden mogen zij hebben. Maar het enig dat hij weg wil doen is een klein potloodje. Teleurgesteld over de kleine beloning lopen Kwik, Kwek en Kwak door de buurt. Vol goede moed ruilen ze het potloodje met Bertje voor een kluwen touw. Het touw ruilen ze voor een zakmes en met Japie ruilen ze dit zakmes voor een zilveren gesp. Uiteindelijk krijgen ze door steeds te ruilen een parel. Als ze bij een juwelier gaan vragen wat de parel waard is ruilen ze de parel met een klant voor een kaartje voor een bootreis naar India. Donald vindt het echter niet goed dat zijn neefjes naar India gaan en omdat het kaartje maar voor één persoon is gaat hij zelf. Verborgen in drie fruitmanden die zij zelf aan hun oom sturen gaan Kwik, Kwek en Kwak als verstekeling met de boot mee. In zijn kajuit ontdekt Donald zijn neefjes en als de purser de kaartjes komt controleren doet Donald net of hij Kwik, Kwek en Kwak niet kent. Daarom moeten Kwik, Kwek en Kwak op de boot werken. Als ze in India aankomen wil Donald van boord gaan maar zijn neefjes hebben zijn paspoort gestolen. Ze willen die alleen teruggeven als ze ook paspoorten krijgen om van boord te mogen. Tijdens de ruzie worden ze aangesproken door de Maharadja van Kamaradja. Hij wil hen wel de nodige papieren bezorgen als ze voor hem een klusje willen opknappen. Dit vinden ze goed en ze gaan met de Maharadja mee, die tegen zijn bediende fluistert dat Donald erg bruikbaar zal zijn. De Maharadja toont hun zijn paleis en de Maharadja blijkt erg veel diamanten te hebben. Het buurland het koninkrijk Bombarija betaalt hem ieder jaar rente over een lening. Ze betalen of in diamanten of in land. Donald hoeft van de Maharadja alleen maar op een olifant de rivier over te steken en naar Bombarija gaan. Als hij samen met zijn neefjes de rivier over steekt krijgt hij een onbehagelijk gevoel maar hij kan niet meer omkeren want de Maharadja bedreigt hem met een kanon. Na een gevaarlijke reis waarin ze tijgers moeten overwinnen komen ze bij het paleis van Bombarija. In het paleis maken de Bombarijanen zich zorgen want als de Maharadja van Kamaradja iemand op de heilige olifant stuurt moeten ze, als die minder dan honderd pond weegt, weer honderd vierkante kilometer van hun land weggeven. Anders mogen ze met honderd pond diamanten betalen. Donald wordt als berijder van de heilige olifant in het paleis ontvangen en tot Maharadja van Bombarija gemaakt. Hij krijgt een klein leger en een boel vrouwen. Ze willen dat hij heel veel lood eet omdat hij zwaarder dan honderd pond moet worden. Als hij om drie uur die dag nog steeds minder dan honderd pond zal wegen zal hij aan de tijgers gevoerd worden en kan de Maharadja van Kamaradja volgend jaar weer een nieuwe Maharadja sturen. Donald moet snel zwaarder worden om de tijgers te vermijden maar hij kan het lood niet eten. Daarom smeren ze hem vol met lijm en goudpoeder. Hij blijft echter een pond te licht. De neefjes willen hem een liter water laten drinken. Ze stoppen een slang zijn mond maar er komt geen water uit de slang maar lucht. Hierdoor gaat Donald zelfs zweven. Als ze hem wegen is hij zelfs lichter dan nul pond en krijgt de Maharadja van Kamaradja het land. Donald wordt in de gevangenis gezet om de volgende dag aan de koninklijke tijgers gevoerd te worden en Kwik, Kwek en Kwak worden uit het paleis gegooid. Ze lopen bedroefd door de stad en vinden een potloodje. Ze ruilen dit voor een amulet die ze weer voor een vogel ruilen. Zo ruilen ze door totdat ze vijfhonderd pond kattenvoer hebben. Dit gooien ze over de muur waarachter de koninklijke tijgers zitten en de tijgers eten al het voer op. De volgende dag als Donald voor de tijgers gegooid wordt, zijn deze niet geïnteresseerd in Donald. De inwoners van Bombarija vinden hem, omdat zelfs de tijgers hem niet willen, de slechtste Maharadja die er ooit geweest is. Ze gooien hem het land uit en Donald en zijn neefjes krijgen zelfs eerste klas kaartjes naar Duckstad. De terugreis is zo plezierig dat Donald vindt dat zijn neefjes maar boffen met hem. Dit vinden zij ook.
