Willie Wortel zet een bord met zijn nieuwe motto “De klant heeft altijd gelijk” in de tuin en neemt zich voor zich daar aan te houden in de hoop op die manier meer klanten te krijgen. Guus Geluk komt voorbij en vertelt hem dat hij zijn konijnenpootje dat hem veel van zijn geluk brengt, is verloren. Hij vraagt Willie iets uit te vinden om het konijnenpootje terug te vinden. Willie vindt dit allemaal bijgeloof en wil er niet aan mee werken. Maar Guus wijst hem op het bord en Willie begint toch aan de klus. Guus heeft zijn konijnenpootje van de pier in het water laten vallen. Willie bedenkt een duikershelm met lampen zodat de duiker zijn handen vrij heeft maar Guus wil zelf niet duiken en omdat de klant koning is moet Willie duiken. Willie zit aan een touw vast en ze spreken af dat hij twee keer aan het touw zal trekken als hij in gevaar verkeert. Hij vindt het konijnenpootje maar zakt door het hout van een verrot schip en verliest het konijnenpootje weer. Lampje zit op de kade te vissen en vist het konijnenpootje op maar gooit het ongeïnteresseerd in een vuilnisbak. Willie zoekt in het oude schip verder naar het konijnenpootje maar wordt gegrepen door inktvissen. Hij wil aan het touw trekken maar de inktvissen onderbreken het touw. Hij ziet de hengel van Lampje en trekt er twee keer aan. Lampje begrijpt dat Willie in gevaar is en waarschuwt Guus die ligt te slapen. Guus wordt wakker en trekt Willie naar boven. Op de kade maakt Willie boos een ander konijnenpootje van katoen en zegt dat Guus zelf maar moet duiken. Guus verliest zijn evenwicht en valt met het nieuwe konijnenpootje in het water. Op de bodem van de zee vindt hij een kist met gouden dukaten. Terug op de kade zegt hij dat hij het konijnenpootje helemaal niet meer nodig heeft en geeft het nieuwe konijnenpootje terug aan Willie. Willie is van plan zijn spreuk op het bord te veranderen in “De klant heeft bijna altijd gelijk”.
