Willie Wortel gaat naar Verweggistan om de mensen met zijn uitvindingen te helpen. Hij ziet dat de rijstvelden door mensen bewaterd worden omdat er geen elektriciteit is. Hij ziet ook waterbuffels die niets aan het doen zijn omdat die alleen in de zaaitijd gebruikt worden. Hij bedenkt een brug waarover de buffels moeten lopen. De buffels drijven een lopende band aan die elektriciteit opwekt waardoor er waterpompen gaan werken. De boeren sturen de buffels de brug op, maar de buffels willen de brug helemaal niet op. De boeren moeten heel hard duwen om de buffels omhoog te krijgen. Willie is wel tevreden want de uitvinding levert al tweehonderd Watt. Maar de mensen zijn niet tevreden want iedereen is nodig om de buffels omhoog te duwen en er is niemand meer over om de rijstvelden te bewerken. Willie besluit snel te vertrekken voordat hij weer een goed idee krijgt. De uitvinding van Willie wordt nu door de buffels gebruikt om hun rug langs te schuren.
