Lang geleden vond Oom Dagobert een goudader in het gebergte bij het stadje Glitterklif. Iedereen verliet het stadje om naar Zadelpijn City te gaan omdat daar nieuwe goudvondsten gedaan waren. Omdat hij niet alleen in een spookstad achter wilde blijven, vertrok hij ook. Hij is de goudvondst helemaal vergeten en is nooit meer terug geweest. Als Oom Dagobert echter bij Donald in slaap valt droomt hij over een paar spoken die de ingang van zijn toenmalige mijn aan het dichtmetselen zijn. Hij ziet de droom als een teken dat hij terug moet en gaat samen met Donald en de neefjes op zoek naar het goud. Als ze bij Glitterklif aankomen, meent Oom Dagobert dat het stadje vroeger aan de andere kant van het uitgedroogde meer lag. Het stadje is helemaal vervallen maar ze vinden de mijn toch terug. De mijn is echter dichtgemetseld en Oom Dagobert lijkt de droom te geloven. Ze gaan terug naar het stadje om te slapen maar in de nacht horen ze heel veel herrie en ze denken dat er misschien spoken voorbijlopen. In de ochtend lijkt het stadje aan de andere kant van het uitgedroogde meer te liggen. Ze lopen opnieuw een heuvel op en vinden de mijn die nu open is. Kwik, Kwek en Kwak ontdekken ook dat de auto verdwenen is. Oom Dagobert durft de mijn niet in omdat daar misschien spoken zijn. Er steekt een sterke wind op die veel stof doet opwaaien. Als de storm is gaan liggen, is de auto terug en de mijn is weer dichtgemetseld. Ze rijden snel weg bang voor de vreemde gebeurtenissen. Als ze nog een keer omkijken, zien ze dat het hele stadje achter hen aanglijdt doordat de stad wordt voortgeblazen door de wind. Oom Dagobert begrijpt nu dat er twee mijnen zijn waarvan er één dichtgemetseld is. Oom Dagobert vindt zijn goud terug en hij vindt bovendien dat je dromen niet moet negeren.
