Willie Wortel neemt Gijs Gans mee in zijn ruimteschip om te laten zien dat er achter de planeet Pluto echt geen planeet meer is. Gijs droomt van die planeet en weet zeker dat zijn droomplaneet bestaat. Als ze om Pluto heen vliegen zien ze toch een planeet en Willie is verbaasd. Als ze op de planeet landen zien ze levende figuren die er precies uit zien als Gijs en net zo doen. Ze genieten van het leven door lui te zijn. Sommigen zitten onder een boom en wachten met eten tot er een appel in hun hand valt. Gijs vindt het fantastisch maar Willie wordt er nijdig van. Hij vindt al dat luieren maar niets en laat zien dat een beetje werken geen kwaad kan. Hij pakt een tak en schudt ermee aan een appelboom. Er vallen heel veel appels uit de boom en de inwoners van de planeet rennen geschrokken weg. Ze vallen over de appels en rollen vanzelf het meer in, maar ze vinden dit eigenlijk wel handig want dan hoeven ze niet meer naar het meer te lopen. Ze vinden het wiel uit en rijden met een auto tegen een boom. Ze ontdekken daardoor het rubber en vuur en één van hen vindt het stuur uit. De ontwikkelingen zijn niet meer te stoppen. Ze vinden rubberen wielen uit, bedenken dat ze wegen nodig hebben, warm eten en gereedschap en dat doen ze allemaal om hun leven gemakkelijker te maken. Gijs wordt er niet goed van en wil dat het ophoudt want hij ziet zijn droomplaneet naar de knoppen gaan. Iedereen gaat verder met uitvinden en ze krijgen elektriciteit, lampen, olie, raffinaderijen, fabrieken en mijnen. De telefoon komt, net als vliegtuigen en raketten. Gijs wil weg en gaat met Willie terug naar aarde. In de raket is hij boos dat Willie de tak gebruikt heeft om dit allemaal in gang te zetten. Als hij de tak gevonden zou hebben, dan had hij hem doorgebroken en was hij erop gaan zitten en dan zou zijn droomplaneet nu nog steeds een droomplaneet zijn.
